شخصیت حضرت علی بن محمد باقر (ع) به سبب سیره تبلیغی ایشان ، در میان امامزادگان ، دارای جایگاهی والا است که با مطالعه آن می توان به درسهای آموزنده ای برای جامعه علمی و فرهنگی ، به ویژه حوزه های علمیه دست یافت . بزرگمردی که بنا به درخواست مردم کاشان از محضر نورانی امام محمد باقر (ع) به این شهر مهاجرت کرد و هدایت و رهبری آنها را در مدت 3 سال بر عهده داشت . هجرت امامزادگان و اولیای صالح خدا از سرزمین پیامبر اسلام به ایران و اقامت آنان در شهرهایی چون کاشان ، بیانگر آن است که مردم این سرزمین از سالهای آغازین حکومت اسلام ، مسیر زندگی خود را بر پیروی از دین و کتاب پیامبر بزرگوار اسلام (ص) و عترت گرامی آن حضرت تعیین کرده اند که درخواست مرشد و راهنما از امام محمدباقر (ع) از سوی مردم کاشان و فین را می توان بر همین منهج دانست . در آن زمان , جمعی از شیعیان و پیروان اهل بیت عصمت و طهارت در کاشان (چهل حصاران) ، با اهالی فین ، انجمنی تشکیل دادند.
آنان به این نتیجه رسیدند که چون از خدمت امام زمان خود دورند ، عریضه ای خدمت امام بفرستند تا یک نفر را برای راهنمایی و تربیت و تعلیم احکام اسلام و پیشوایی به جانب آنان گسیل فرماید. آنان درخواستی نوشتند و در ایام حج تمتع ، عامر بن ناصر را خدمت امام محمد باقر (ع) به مدینه طیّبه فرستادند .
عامر ، نامه را به امام محمد باقر (ع) رساند و آن حضرت نور دیده اش ، اباالحسن علی را به فین و چهل حصاران و نواحی آن فرستاد تا مردم آنجا را به طریقه جدّش راهنمایی کند . حضرت علی بن محمد باقر (ع) در مدت سه سال زندگی خود در منطقه کاشان ، مأمن و ملجأ مردم این منطقه و شهرهای اطراف ، مثل قم بود . این امامزاده بزرگوار با ارتباط صمیمانه با قشرهای مختلف مردم و سفرهای کوتاه مدت به مناطق مختلف کاشان و دیدار با مردم آن سامان و احیای نماز جمعه در این شهر به هدایت مردمان این منطقه پرداخت .
در مدت کوتاهی پس از هجرت حضرت اباالحسن علی بن محمد باقر (ع) - که محدث و مفسر صاحب نام عصر خود بود - آوازه این امامزاده عظیم الشان ، بخش وسیعی از عراق عجم را فرا گرفت و با وجود آن حضرت ، نهضت علمی امام محمد باقر (ع) و مهندسی فرهنگی امام صادق (ع) از مدینه به ایران مرکزی و کاشان امتداد یافت . بنی امیه در آن دوران ، ارادت مردم به آل الله و اهل بیت پیامبر بزرگوار اسلام را بر نمی تافتند و پس از واقعه عاشورا ، قیامهایی نظیر قیام و خونخواهی مختار و انتقام او از قاتلان شهدای مظلوم کربلا و رشادتهای یاران ایرانی اش ، سفیانیان را به هراس و وحشت انداخته بود ، برای همین مخفی کردن قیام مختار و سرکوب قیام های مشابه آن قیام ، در دستور کار عمال بنی امیه قرار گرفته بود .
هشام بن عبدالملك از حکام بنی امیه که هم عصر با امام محمد باقر (ع) بود با آزار و اذیت آن حضرت و فرزندان آن امام و پیروان ایشان پروایی نداشت و دست حاكمان و عاملان و مزدوران خود در حجاز و عراق را برای اعمال فشار و سخت گيرى به سلاله گرامی پیامبر اسلام و پیروان عترت ، باز گذاشته بود .
از طرفی سفیر ولایت حضرت علی بن محمد باقر (ع) بطور رسمی در مدت زندگی خود در کاشان و در سخنرانی های خود ، فساد و انحطاط دینی و اخلاقی و ستمهای حاکمان بنی امیه را بر ملا می کرد ، بنابراین نهضت حضرت علی بن امام محمد باقر (ع) در عراق عجم ، کابوسی برای حکومت فاسق بنی امیه شده بود . علی بن محمدباقر (ع) در کاشان با ترویج انقلاب علمی پدر بزرگوار خود به بخش قابل توجهی از ایران ، اهتمام ورزید چرا که انقلاب علمی امام محمدباقر (ع) در دورانی اتفاق افتاد که تقریبا دین از سیاست کنار گذاشته شده بود و حکام اموی بدون تنش سیاسی ، حکومت خود را اداره می کردند و انحطاط دینی و فرهنگی و گسترش رسوم جاهلی و نشر عقاید باطل را در اولویت امور خود قرار داده بودند . هر چند فاصله کاشان تا پایتخت حکومت بنی امیه زیاد بود ولی سه سال اقامت حضرت علی بن محمد باقر (ع) در کاشان ، حرکت و نهضت مبارزه با حکومت فاسد و باطل بنی امیه را در ایران تقویت و پایه های حکومت طاغوتی هشام را سست تر کرد . حاکمان زر و زور اموی ، قدرت نفوذ سفیر ولایت حضرت علی بن باقر (ع) را در کاشان نتوانستند تحمل کنند و در نهایت هشام ، عنصر پلید اموی و کارگزاران فاسدش ، امامزاده علی بن باقر (ع) را مثل جد غربیش حضرت اباعبدالله به شهادت رساندند اما قیام و نهضت آن حضرت خاموش نشد و در فاصله کوتاهی پس از شهادت این امامزاده ، قیام زید بن علی و یحیی بن زید شکل گرفت . ضمن آنکه اقامت و قیام و شهادت حضرت علی بن محمد باقر (ع) در اردهال کاشان باعث عنایت بیشتر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام به مردم مؤمن و بصیر ایران شد و زمینه حضور دیگر امامزادگان در زمان امامت ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرضا (ع) به شهرهای ایران و به ویژه دارالمومنین کاشان محقق شد .
|