ای کاش قانون نا نوشته ای اجرا می شد که مواخذه می کرد که ای آقایی که بواسطه نظام انقلاب اسلامی اسم و رسم بر پا نموده ای شما برای فریضه فوری جهاد تبیین چه کرده ای؟
چه باید گفت زمانی که مقتدایمان فرمودند از دستاوردهای انقلاب اسلامی دفاع کنید اکثرا تصور نمودند که باید به شدت دستاورد بسازند و تولید کنند
بله اصلا اساس انقلاب اسلامی تولید دستآورد های خارق العاده است اما دفاع از این دستاوردها مهم تر از خلق آن دستآورد است.
یعنی ایجاد یک فهم از چرایی فلسفه این دستاوردها؟
یعنی بستر سازی عمیق برای فهم انقلابی در جامعه ،،که این انقلاب اسلامی بوده است که در دستاوردهایی متمایز با اقتضائات زمانه فقط متکی بر اندیشه انقلابی موفق به تولید این دستاوردهای ویژه شده است.
امکانات حیاتی و زیر بنایی که در کشور به وجود آمده است صرفا برای بهره برداری بمنظور آسایش همگانی نیست بلکه در جهت فراهم نمودن آرامش در ساخت فاضله مدینه النبی است.
آرامش زمانی به وجود می آید که اعتماد زیر بنای ذهنی آحاد و اقشار بهره بردار از دستاوردهای انقلاب اسلامی باشد
یعنی مردم اطمینان پیدا کنند که عملکرد فلان مسئول در دستآورد سازی برای خودی نشان دادن و رزومه سازی برای ارتقای بالاتر برای کسب جایگاه و قدرت افزون نیست
و در انجام هر برنامه ای خصوصا صرف هزینه برای هر امکان خدماتی، طهارت اقتصادی برای جلوگیری از رانت بازی و رانت خواری شرط اصلی بوده است
مقتدایمان در ابلاغ گام دوم فرمودند همه باید بدانند که طهارت اقتصادی شرط مشروعیّت همهی مقامات حکومت جمهوری اسلامی است. همه باید از شیطانِ حرص برحذر باشند و از لقمهی حرام بگریزند و از خداوند دراینباره کمک بخواهند و دستگاههای نظارتی و دولتی باید با قاطعیّت و حسّاسیّت، از تشکیل نطفهی فساد پیشگیری و با رشد آن مبارزه کنند.
این مبارزه نیازمند انسانهایی باایمان و جهادگر، و منیعالطّبع با دستانی پاک و دلهایی نورانی است. این مبارزه بخش اثرگذاری از تلاش همهجانبه در نظام جمهوری اسلامی است
باید هر دستاوردی این پيام را در خود داشته باشد که انجام آن دستآورد بمنظور عدالت اجتماعی بوده است ، نه برای دسترسی فلان شخص یا گروه و صنف برای بهره برداری از آن دستآورد برای قدرتمند شدن وی یا آن صنف مورد نظر!!
زیرا حضرت آقایمان فرمودند عدالت و مبارزه با فساد: این دو لازم و ملزوم یکدیگرند. فساد اقتصادی و اخلاقی و سیاسی، تودهی چرکین کشورها و نظامهاست و اگر در بدنهی حکومتها عارض شود، زلزلهی ویرانگر و ضربهزننده به مشروعیّت آنها است؛ و این برای نظامی چون جمهوری اسلامی که نیازمند مشروعیّتی فراتر از مشروعیّتهای مرسوم و مبنائیتر از مقبولیّت اجتماعی است، بسیار جدّیتر و بنیانیتر از دیگر نظامها است.
چراکه وسوسهی مال و مقام و ریاست، حتّی در عَلَویترین حکومت تاریخ یعنی حکومت خود حضرت امیرالمؤمنین (علیهالسّلام) کسانی را لغزاند، پس خطر بُروز این تهدید در جمهوری اسلامی هم که روزی مدیران و مسئولانش مسابقهی زهد انقلابی و سادهزیستی میدادند، هرگز بعید نبوده و نیست؛ و این ایجاب میکند که دستگاهی کارآمد با نگاهی تیزبین و رفتاری قاطع در قوای سهگانه حضور دائم داشته باشد و بهمعنای واقعی با فساد مبارزه کند، بویژه در درون دستگاههای حکومتی.