كار، روزنامه فروشي را از نيم قرن پيش، از زماني آغازكرد كه رسانه ملي جايگاهي در جامعه نداشت و كار اطلاع رساني را دو روزنامه دو تومني كيهان و اطلاعات كه 2 زار براي فروشنده سود  داشت بر عهدداشت، من نيز از نوجواني يكي از مشتريان پرو پا قرص هفته نامه كيهان بچه هايي بودك كه تنها فروشنده اش دركاشان بود.

 

حسن مظاهري پيشكسوت روزنامه فروشي كاشان كه امروز روزنامه در مغازه قديمي اش ديگر مثل گذشته جايگاهي ندارد و به فروش بيسكويت ، آدامس و آب معدني و... بسنده كرده است و معتقد است اعصاب اش از زماني كه روزنامه فروشي را كنارگذاشته است سر جايش است.

 

براي گپ و گفت با اين مرد دوست داشتني فرصتي دست داد هرچند كه دير اما به هر حال توفيقي شد تا گپ و گفتي با او داشته باشيم تا خاطرات قديمي را با هم مروركنيم، اين گپ و گفت براي خيلي ها مي تواند جذاب باشد.

 

حسن مظاهري كه 67 بهار  از عمر خودش را پشت سرگذشته است وقتي به نيم قرن قبل برمي گردد مي گويد :  50 سال قبل كه كارروزنامه فروشي را در همين مغازه شروع كردم خيابان شهيد رجايي به جاي آسفالت شني بود و كاشان فقط سه تا ماشين جيپ و تلوكس و يك ماشين ديگركه اسم آن يادم نيست و چند درشكه ، شهري با هواي پاك و خلوت و آرام بود و مثل امروز كه از اينجا تا فين مثل رج مورچه ماشين رديف شده است نبود.

 

 آهي مي كشد و مي گويد: يادش به خير، الله يار صالح كه آمد شيرخواني را  هم فرماندارش كرد و  هم سرپرست شهرداري ، از زماني كه شيرخواني آمد خيابان شهيد رجايي هم آسفالت شد ، شيرخواني براي شهر خيلي دويد ، درب اتاقش هميشه باز بود ، هر روز صبح كه مي آمد شهرداري،  با پاي پياده  درشهرگشتي مي زد و هرجا مشكلي مي ديد يادداشت مي كرد تا روز بعد برطرف كند ، برخي اوقات پياده تا فين هم مي رفت اما با درشكه برگشت .  

 

مظاهري ، در مرور خاطراتش مي گويد: يادش به خير 50 سال قبل 50  نسخته روزنامه اطلاعات و كيهان سهم كاشان بود كه هر 50 نسخه روزنامه را اداري هاي آن زمان كه هم سواد خواندن و نوشتن داشتند و هم وقت خواندش مي خريدند.

 

در آن زمان ، روزنامه كيهان و اطلاعات يكي دو تومان بود كه براي فروشنده 2 زار بيشتر سود نداشت ، كاري به سود كم آن نداشتيم، فقط عاشق اين كار بوديم و دوست داشتيم افرادي مهمي مثل دكتر غزنوي از ما روزنامه مي خرد خوب بخرد چه سودي به غي از 2 زار براي من داشت كه مثلا دكتر غزنوي از من روزنامه خريده است ، دلمان را به اين چيزا خوش كرده بوديم .

 

پيش از ادامه صحبت ابتدا مي خندد و با همان لبخندي كه بر لب دارد مي گويد: اگر شغل روزنامه فروشي را با كفتر بازي مقايسه كنم بي راه نگفته ام،  اين دو شغل شباهت هاي بسياري با هم دارند، كفربازه صبح تا شب روي بام نشسته و نگاهش به پرواز كفترهايش خشك مي شود بدون اينكه سودي عايدش شود ، دلشو به پرواز كفترهايش خوش كرده و عاشق آنها است .

مظاهري معتقد است روزنامه فروشي هم مثل كفتر بازي يك جوري عشق است، عشق من هم روزنامه فروشي بود، قديما، روزنامه 2 توماني،  2زار سود داشت،  الان هم روزنامه 200 توماني، 20 تومان بيشتر سود ندارد.  

 

اين روزنامه فروش پيش كسوت كاشاني  با كنايه مي گويد: بعد از 50 سال روزنامه فروشي، از سود آن امروز چندين باغ و ويلا و.... خريدم ديگه بسه ،امروز  نوبت عده اي ديگر رسيده است تا از راه  روزفروشي به باغ و ويلا برسند.

 

مظاهري مي گويد: گلي زاده ها بعد از چندين سال روزنامه فروشي رفتند و يخچال فروش شدند و زندگي شان از اين رو به آن رو شد و من هنوز معطل همين مغازه قديمي هستيم كه خدا رحمت كند نوريان صاحب مغازه را گفت تا من زنده ام مغازه در اختيارت خواهد بود و امروز هم بعد از مرگ اين خيركاشاني ، وارثان بر حرف پدر باقي هستند تا لقمه اي نان براي خانواده ببرم.

وي معتقد است : اگرقديمي ها مي گفتند هركس با كاغذ معامله كند وضعيت مالي اش خوب نمي شود من امروز به اين حرف قديمي ها رسيده ام  و بعد از اين همه سال روزنامه فروشي هيج جايي را فتح نكرده ام و هماني هستم كه 50 سال قبل بودم.  

 

 مظاهري مي گويد: روزنامه فروشي اعصاب خردكردن است براي همين روزنامه فروشان قديمي طاقت نياوردند و به رحمت خدا رفتند ، عسگري، فيضي، طوقاني ، زركار، سعادت، شكوه اميري ، دانش وزيري ، عزيزداميار همه رفتند و ديگر در بين ما نيستند. بعداز مردن روزنامه فروشان قديمي من هم ترسيدم  وفوري از روزنامه فروشي استعفا دادم كه اگر استعفا نمي دادم  من هم مرده بودم لذا از ترس گفتم ديگر براي روزنامه براي من نياوريد.  

 

روزنامه بخرهاي هاي قديمي هم همه مردند و يكي از روزنامه بخرهاي قديمي هم ديگر نيستند و امروز همه  مقابل كيوسك هاي رونامه فروشي روزنومه خون هستند تا روزنامه خر

 

مظاهري وقتي ياد اعلام نتايج كنكور مي افتد بدجوري اعصابش به هم مي ريزد و مي گويد ، هروقت نتايج كنكور مي خواست  از طريق پيك سنجش اعلام شود  من 40 درجه تب مي كردم و تا مرز مرگ پيش مي رفتم ، از زمان تحويل پيك سنجش  تا فروش آن همه شيشه هاي مغازه را مي شكستند.

 

خيلي ساده و بي ريا اما با استفاده از چاشني طنز مي گويد: خدا پدر دبيلو دبيلو دات كام و دات آي آر را بيامرزد كه شر پيك سنجش و دانجشويان را از سر من كم كرد و امروز اعصاب راحتي دارم و با خودم كه  فكر مي كنم مي گويم واقعا براي صناركاسبي چه زجرهايي را كه نكشيديم.

مظاهري وقتي حرف از بيمه مي شود كمي چهره اش درهم مي رود ، 50  سال كار روزنامه فروشي كردم بايد از طرف روزنامه ها بيمه مي شدم تا راحت باشم ، اما به جاي اينكه بيمه ام كنند، ديونه ام كردند و خودم هم نفهميدم از كجا خوردم ، امروز كه شناسنامه ام را نگاه مي كنم مي بينم 67 سال دارم ، بايد مثل همه هم سن و سالان خودم در پارك هااز فضاي سبز و هواي پاك پارك استفاده كنم  اما باز هم خدا را شاكرم و شكر مي كنم از اينكه روزي ام دست خدا است تا بنده خدا