شامگاه شنبه، پنجم بهمن‌ماه 1398، مادری چهره در نقاب خاک کشید که بخشی از تاریخ مبارزات سده اخیر را به جان خود آمیخته داشت. بانو حاجیه خانم میرزاآقایی، به «خانم حاجی» شناخته می‌شد. همسایه‌های محله زیارت گریچه و قدیمی‌ترهای کاشان هروقت می‌خواستند از او سراغی بگیرند ورد زبانشان خانم حاجی بود؛ و البته خانواده و خویشان، او را «عزیز» خطاب می‌کردند.
عزیز، سال‌های بسیاری در مقام همسری، پا به پای مجاهد نستوه مرحوم حاج محمدآقا رسول‌زاده زیسته و اجر برده بود.
همراهی در دوران مبارزات پیش از انقلاب و همجواری و خانه داری برای یک مرد خستگی ناپذیر، از عزیز گوهری انقلابی و صبور ساخته بود.
همسری برای مردی که نوک پیکان مبارزه در بازار کاشان بود و بسیاری از حرکت‌های خیرخواهانه اقتصادی انقلابی به خانه او وصل می‌شد، کاری طاقت‌فرسا و دشوار می‌نمود.
امام خمینی (ره) در دیداری حضوری، مرحوم حاجی را با عنوان رسول‌زاده کاشان خطاب و تمجید کرده بود و البته مردم کاشان در دوران مبارزات سخت ضد شاهنشاهی، مرحوم حاجی را همرزم و رفیق شهید نواب صفوی می شناختند و این همه بر سنگینی مسؤولیت خانم حاجی می‌افزود.
تربیت فرزندان صالح، مراودات اجتماعی آمیخته با حیا و سنگربانی از خانه یک مجاهد، همه آن چیزی نیست که تاریخ از او به آیندگان گزارش خواهد کرد.
«عزیز» زنی است که اهل عفت و تقواست؛ اما از اجتماع غافل نیست. بانویی که منزل‌داری می‌کند اما اهل حرکت و تلاش است. او سخت صاحب همت و معاشرت است. حافظه قوی دارد. اهل ذکر است. با امیرالمؤمنین (ع) و اولاد معصومینش (ع) انس و الفتی دیرینه دارد. «ناد علی» های او کلید حل مشکلات دوست و آشناست. اهل روضه و جلسه و گریه است.
عزیز، مادربزرگ شهید است. عمر طولانی برای او این ارمغان را آورده که تا دورترین نوه‌ها و نبیره‌های خود را هم ببیند. برای همه مهرورزی کند و در مقابل از کوچکترین تا بزرگترین آدم‌ها برایش احترام و فضیلت قائل باشند.
بر خلاف بسیاری از معمرین، دوره کهنسالی قریب صد سالگی، منجر به یکجا نشینی او نمی‌شود. مگر ماه‌های آخر که با یک شکستگی بر اثر افتادن، زمین‌گیر می‌شود. اما باز جویای احوال جامعه است تا همین یکی دو هفته قبل که دیگر نفس‌هایش به شماره می‌افتد، دیگر سخن نمی‌گوید و در لحظه آخر چشمانش را به سمت در، می‌چرخاند و جام بهشتی سر می‌کشد؛ گویی انتظاری غریب، وجودش را لبریز کرده است.
عزیز، عجیب ولایتمدار است. پای ثابت راهپیمایی‌ها و اجتماعات انقلابی است. اوایل بهمن که می‌رسد همیشه با فرزندان خود قول و قرار محکمی می‌گذارد که حتما باید من را هم به راهپیمایی ببرید.
نسل مهمی از تأثیرگذاران انقلابی معاصر ایران، از خطبا و وعاظ و سیاستمداران سال‌های بعد، در روزهای گوناگون مهمان خانه حاج محمدآقا بوده‌اند و این زن در مقام میزبانیِ این طایفه پر از تلاش و ترس و تعقیب و گریز، سنگ تمام گذاشته است.
او تاریخ زنده مبارزات در منطقه فرهنگی کاشان بود که اینک در خانه ابدی خود در گلزار شهدای دارالسلام کاشان جای گرفته است. روحش شاد و یادش زنده و برقرار!
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
