یکی دیگر از امامزادگان منطقه, امامزاده سطان محمود می باشد که در 4کیلومتری شرق حرم مطهر  در روستای علوی مدفون می باشد.روستای علوی , مردمی خونگرم  وبافا و اکثرا از سادات می باشند.چنانکه در تذکره حضرت علی بن امام محمد باقر (ع) آمده ,سلطان محمود نیز فرزند امام باقر (ع) می باشد و به وسیله همان افرادی که حضرت را به شهادت رساندند به شهادت رسیده است. در کتاب بغیه الحائر آمده است که سلطان محمود فرزند امام باقر(ع)در قریه علوی مدفون است اما در برخی کتب نامی از سلطان محمود به عنوان فرزند امام باقر (ع) ذکر نشده است.   الله اعلم

حضرت سلطان محمود بعد از شهادت امام محمد باقر(ع) به ایران و نزد برادر خود هجرت نمود . ایشان به فرمان امام صادق(ع)حامل نامه ای برای برادرش حضرت سلطانعلی (ع)در منطقه ی اردهال بوده و  حدود سه سال با برادر بزرگوارشان همراه بوده است.

 آورده اند که چون زّرین کفش از به شهادت رساندن حضرت سلطانعلی ابن امام محمد باقر(ع) فارغ شد و از قتلگاه برگشت،ملانور و پسرش(یکی از دژخیمان جبار) را طلب کرد و گفت:سلطان محمود،برادر سلطانعلی در باریکرسف (روستای قدیمی مشهداردهال) نهان است او را بدست آورده و سرش را جدا کرده،می خواهم جهت ارقم ارسال دارم و شما را به خلعت های فاخره مخلع سازم.پس از آن دو خبیث نابکار و پلید در خانه های باریکرسف، به تجسس و تفحص افتادند، اثری نیافتند، به در خانه ی حسینی رفتند و درب منزلش را بسته دیدند و چون هرگز حسینی(که یکی از یاران مخلص امامزادگان بودند) از منزل به در نمیرفت، گفتند: (یقین شاهزاده را به طرف کاشان برده) به طرف کاشان روان شدند و مردم را خبر کرده، جمعیت از اثر آنها روانه شدند،به قدر یک فرسنگ دویدند،بالاخره برگشتند و باریکرسف را می گشتنددر این هنگام بود که شاهزاده سلطان محمود با حسینی داغدار از باغ بیرون آمده چند قدمی که رفتند چشم ملانور به شاهزاده افتاد او را شناخت و فریاد کرد، یارانش جمع شدند.شاهزاده دانست که اینها کشندگان برادرند و قصد او را دارند به طرف کوه روان شده برسر کوه برآمد تا بر آنها مسلط باشد و حسینی در عقبش میرفت. اشرار از اطراف، سر راه بر آنها گرفتند وآنها را به ضرب تیغ شهید کردند. خبر به زرین کفش رسید،خواست تا سر آنها را از بدن جدا کنند که خبر رسید، جمع کثیری از فین و چهل حصاران با جامه های سیاه و علم های عزا با ناله و آه رسیدند. سخت بترسید ودست از عمل شنیع کشیده و خود را به دهی که مقابل روضه متبرکه است رسانید و در آنجا او را دوستی بود، او را پنهان نمود وجمعی از آن گروه در شعبه های کوه و قنات ها وچاهها پنهان شدند که مردم فین و چهل حصاران(اهالی کاشان) رسیدند.اول بر سر پیکر مبارک سلطان محمود رسیدند، لوازم سوگواری به جای آورده وچون مقدر بود مدفن آن حضرت در همان محل باشد آنچه کوشش کردند نتوانستند آن بدن را تکان دهند در همان جا دفن کردند و حسینی را در پایین پای حضرت مدفون ساختند سپس در تفحص اشرار و آنان را به درک واصل نمودند.

ساختمان این امامزاده بر اساس منابع موجود، مربوط به زمان شاه طهماسب صفوی می باشد.

نمای داخلی ساختمان به صورت هشت ضلعی بوده و دربالای آنها کتیبه هایی که به اشعار محتشم مزین شده است با خطی خوش نوشته شده است. طاق این بنا به صورت ضربی بوده که جلوه ای خاص به این بنا داده و نمونه ای زیبا از هنر و معماری ایرانی می باشد.

گنبد این امامزاده مربوط به زمان صفویه میباشد،که در ساخت آن از کاشی های آبی فیروزه ای رنگ استفاده شده است.

از نکات قابل توجه شانزده ضلعی بودن گنبد میباشد که در اطراف آن کتیبه هایی که بر روی آنها اسماء چهارده معصوم نوشته شده است قرار دارد.ومتأسفانه قسمت هایی از آن به مرور زمان از بین رفته است