*در وادی عشق می زدم گامی چند خواندم کلمات معرفت بند به بند*
*دیدم به دیار ،غم پرستاری را
می زد شب تیره را به فردا پیوند*
جناب آقای دکترساداتی نژاد،نماینده محترم شهرستان کاشان وآران وبیدگل
جناب آقای مرتضایی فرماندارمحترم وریاست شورای مدیریت بحران کاشان
جناب آقای دکترمروجی،ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی کاشان
جناب آقای مقنی،ریاست محترم آموزش وپرورش کاشان
سلام علیکم؛
همانگونه که کاملا از شرایط پیش آمده مطلع هستید و یقین است که خواهان یاری رساندن و مرتفع نمودن دغدغه ی اقشار مختلف مردم در بحران موجود می باشید، اما ضرورت دارد که نسبت به جامعه پزشکی و کادر مراقبت که تا کنون به رغم مخاطرات ویژه ی ایشان، هیچ تدبیر حمایتی نداشته اند، توجه قاطع و عاجلی صورت گیرد؛
درخواست حقیر از مسئولان محترم شهر مادی نیست! چراکه اگر چنین بود پرستاران حدود ۹ ماه معوقه پرداخت اضافه کار و غیره دارند که متاسفانه یا خوشبختانه این قشر زحمتکش و متعهد، آنقدر همراه و مظلوم هستند که در حال حاضر به جز اشتغال به خدمت و ایثار برای مردم،همچنان به موضوعی دیگری نمی اندیشند؛ اما باید بدانیم که طبق یک سیستم مدیریتی اولیه که مدلی بر اساس طبیعت می باشد.
اگر حمله و بیماری بر بدن انسان مسلط گردد، تمام ارگان های جسمی و قوای فکری، در اتحاد قرار می گیرند تا آن نقیصه مرتفع شود و اگر چنانچه این طراحی الهی، در چشم انداز مدیریت سازمانی ما نیز اتفاق بیفتد، خواهیم توانست بحران را با کمترین تلفات انسانی پشت سر بگذاریم.
درخواست حقیر، اقدام و مدیریت جهادی و زیربنایی برای حفظ جان عزیزان کادر مراقبت پزشکی و خانواده هایشان، توسط مسئولان شهرستان است که متاسفانه تاکنون، هیچ گونه اقدامی در این رابطه صورت نگرفته است!؟
ادامه این روند غفلت، تضعیف هرچه بیشتر روحیه و توانایی این قشر ایثارگر خواهد شد و تبعات آن صد البته به اقشار دیگر جامعه نیز خواهد رسید.
شما بهتر از حقیر می دانید،کادر درمانی از ابتدای شیوع این ویرویس در خط مقدم مبارزه، خود را سپر بلا کرده اند؛ تفاوت این خط با خط مقدم جبهه در دوران دفاع مقدس در این است که، به دلیل نامرئی بودن دشمن فعلی، هیچ آرایش و نظام بندی نمی تواند خانواده های پزشکان و پرستاران را حفظ کند زیرا این نبرد در یک جا مستقر نیست که تا درون خانه ها و به تک تک افراد خانواده ها نیز امتداد یافته است و قطعا امکان سرایت ویروس از طریق کادر درمان به خانواده های ایشان هم ممکن است.
سوال از مسئولان این است که چه اقدام ویژه ای برای حفظ جان پرستاران وخانواده هایشان انجام شده است؟
پیشنهاد اینکه حداقل کاری که می تواند انجام شود؛
۱-تهیه ی پک بهداشتی برای خانواده های کادر درمان است که در این اوضاع وانفسا، مجبور به شهرگردی و سرکشی به همه جا برای تهیه ماسک و مواد ضد عفونی کننده ودستکش نباشند.
۲-آموزش راه های پیشگری، مختص پرسنل وخانواده هایشان که بیش از دیگران در معرض آلودگی هستند.
۳-ایجادانگیزه برای کادر درمان و خانواده ها به خصوص رفع مشکلات روحی و روانی و جلوگیری از افسردگی کادر پرستاری که ناشی از فوت مردم بیگناه برای ایشان حادث گردیده است.
۴-برطرف نمودن دغدغه های تحصیلی فرزندان کادر مراقبت و درمان با همکاری آموزش و پرورش؛ که در حال حاضر فرصت بسیار زیادی برای عملیاتی نمودن این بند آخر ،توسط فرهنگیان محترم،وجود دارد.
و در نهایت ایجاد یک برنامه راهبردی همراه با مشوق هایی که فعالیت کادر مراقبت و درمان را به صورت ویژه ای مورد تقدیر ،توجه وایجادانگیزه برای ادامه ی راه، قرار دهد.
به طورکلی در این برهه ،شرایط به وجود آمده برای کادر درمان بسیار استثنا است و تا فردی در این وضعیت قرار نگیرد، لمس ودرک آن ،برایش مشکل است.
امید است که همگی از این ابتلا و آزمون الهی سرافراز بیرون بیاییم و این شرایط همه گیر با وحدت و همدلی مسئولان وهمکاری مضاعف مردم ، به زودی با خیر وسلامتی به سامان برسد. آمین