ط با پلاتو  گزارشگر دارد و هیچ  گونه سوژه های  خاص را گزارش  نمی کند و نمی تواند این همه عظمت و شکوه معنوی و شور و شعور حسینی را به تصویر بکشد.

در تأسف این افکار بودم که دوباره با دیدن دو کودک عراقی که روی زمین نشسته بودند و کفش زایران را واکس می زدند شیشه دلم فروریخت و اشک از چشمانم سرازیر شد که حسین با این دلها چه کرده است.

یزیدیان روزگاری به خیال خود امام و 72یارش را در اوج مظلومیت و غربت و ناجوانمردانه حتی کودک 6ماهه اش را کشتند و زن و دخترانش را اسیر کردند که به خیال واهی و باطل خود طومار اسلام و انسانیت را در هم بپیچند اما خودشان را نابود و مورد لعن و نفرین برائت ابدی تاریخ کردند و حقیقت بر سر نی را زنده همیشه تاریخ کردند آنگونه که امروز عابدین و مهدی دو کودک عراقی که شاید یک دهه عمر را هم بهار نکرده است برای زوار اربعینی حسین و شیعیان علوی از بصره راهی طریق الی الکربلا شده و  در مسیر ضمن  پیاده روی با همه وجود در تمام ایام تا روز اربعین روی زمین می نشیند و غبار از کفش زایران می گیرند و با عشق و محبت و معرفت و اخلاص تمام واکس بر کفش زایران می زنند.

اینجا جلوه گاه عاشقی و تمرین انسان سازی و دانشگاه بصیرت علوی و معرفت حسینی است و هر فردی به اندازه ارادت، محبت و معرفت خود از این سفره عظیم از مصباح هدایت نور می گیرد و سوار بر کشتی نجات ناخدای خودشناسی و خداشناسی می شود.

خورشید آرام آرام از سرخی افق رنگ می گیرد و لحظات به اذان مغرب نزدیک می شود به دنبال مبیت می روم جوانی سبزه و قدبلند با لبخند ملیحی بر لب در حالیکه پسرکش را در بغل دارد می بینم که زوار را دعوت به خانه اش می کند و حتی می گوید : «حمامات، غساله و وایفای للاتصال» یعنی حمام ، لباسشویی و انترنت برای ارتباط اینترنتی.

جلو رفتم نامش را پرسیدم عقیل پدر مسلم که در بغلش بود بسیار خوشحال مرا به همراه دیگر زایران به منزلش برد همسرش، مادرش و خواهرانش جلوی در منتظر و با خوش آمدگویی مرا به داخل اتاق خود بردند.

کودکانشان هم به کنارم آمدند و بسیار مهربانی و محبت کردند مادرش نوه هایش دخترانی راکه همه نام هایشان اسلامی و اسامی سور متبرکه قرآنی بود صداکرد تعالوا یا بناتی: غفران، آیات ، اسری، حورا، تبارک و فاطمه، یکی لباسم را برای شستن گرفت، یکی چایی داغ و شیرین عراقی آورد و دیگری سجاده گسترد و همسر عقیل هم سفره طعام را گسترد.

بعد از شام کنارم نشستند و گفتند ما مجلس روضه زنانه داریم اگر خسته نیستی و نمی خواهی بخوابی بیا در مراسم توسل و سینه زنی خاص ماشرکت کن.

بسیار خوشحال شدم با کمال میل پذیرفتم بانوی عراقی آمد زنان و دختران حلقه عزا تشکیل دادند و روی پا ایستادند حتی از من خواستند وارد حلقه آنها  شوم بانویی که به او ملا کبری می گفتند با لحن و لهجه زیبای عربی شروع به قرائت اشعاری در مورد قمربنی هاشم کرد دقایقی زنان بر سینه زدند تا جاییکه با تفاوت اشعار آنها لطمه بر صورت می زدند و در رثای مصایب زینب کبری و سیدالشهدا مو پریشان کردند.

دقایق بسیار باشکوه و معنوی برایم خاطره شد کربلا و صحنه وداع خیام حرم و ساعاتی که ذوالجناح شیهه کنان ، یال افشان و خون آلود به خیمه گاه برگشت برایم زنده شد در کربلا کنار زنان حرم بودم صدای شیون زنان اهل بیت علیهم السلام اجمعین را با گوش جان می شنیدم انقلاب روحی زیبایی را تجربه و از خدای حسین برای روزی شدن این ساعات توسل تشکر کردم الحمدالله رب العالمین بعدد ما احصاه بعدد ما علمک.

مراسم آنها را در ذهنم با بعضی مجالس سوگواری بانوان ایرانی مقایسه کردم بسیار ساده ، غیر تشریفاتی حتی پذیرایی آنها از همه بانوان با یک میوه بسیار خالصانه، صادقانه و عاشقانه فارغ از هر گونه تظاهر ،ریا، اسراف و تشریفات بود.

همه رفتند برای استراحت و آغاز روزی دیگر که به زایران حسین خدمت کنند ام عقیل محور وتمرکز مدیریت بیت و تقسیم کار بین دختران، نوه ها و عروس ها بود به او گفتم همه اینجا ساکن هستید گفت نه ایام اربعین همه ما از خانه هایمان به خانم پسرم عقیل می آییم اینجا جمع می شویم که با همدلی و همکاری در این منزل بزرگ از زوار اربعین پذیرایی و به هم کمک کنیم تا بهترین و سریعترین  خدمات را بدهیم نه ستادی نه تشکیلاتی نه سرمایه و اعتبار دولتی همه چیز خودجوش ، مردمی و با نظم و سادگی و شکوه و عزت و اعتبار زایر. غرق در این افکار پلک هایم سنگین و میهمان خواب شد.

صبح برای اقامه نماز صبح بیدار شدم و بعد از تناول صبحانه و‌خداحافظی و اهدای هدایا به اهالی خانه و اطفال و کودکان پیاده روی را در چهارمین روز آن یعنی شنبه ۵ آبان ۹۶ از عمود ۱۰۶۹ آغاز کردم...