در این دنیای هزار رنگ بین این همه القاب گوناگون و درجه‌های متنوع که عده‌ای برای تصاحبش به جان
یکدیگر می‌افتند رخصت ده با افتخار کنار تو بایستم و تنها بگویم: «من نیز یک خبرنگار هستم».
زمانی که خورشید داغ مردادی در بستر آسمان رفته رفته قد می‌کشد و سایه تیغه‌‌هایش روی عدد 17 روزشمار شمسی می‌افتد ناگاه نسیم توجه گرد و غبار فراموشی را از صفحه ذهنمان می‌زداید و اسم حک شده تو را نشانمان می‌دهد.
آری با تو هستم صاحب قلم جادویی، همان قلمی که جوهرش چون حجرالاسودی لباس احرام کاغذها را با نقش واقعیت و عطر حقیقت متبرک می‌سازد و نمی‌گذارد آلودگی‌ها سر راهش قرار گیرند و رنگش را با دروغ و رسمش را با تزویر دگرگون سازند.
با تو سخن می‌گویم آشپز واژه‌ها که مجبوری از برخی اجناس نامرغوب خورشتی خوشمزه از مفاهیم و معانی بپزی تا همگان از آن بخورند و آنگاه که لذیذ شد بی‌توجه به هنر تو صاحب این واژگان و ترکیبات را تحسین کنند و اگر هم خدای نکرده کم‌نمک یا شور گشت با قلم‌های توبیخ‌شان روی مهارت تو علامت سؤال بگذارند.
با تو نجوا می‌کنم راننده زبردست و شایسته حادثه‌ها...تو که نه از چراغ قرمز انصاف عبور می‌کنی، نه فریب سرعت‌گیرهای تطمیع را می‌خوری و نه پیچ‌های ترسناک تهدید تو را متوقف نمی‌سازد.
با تو هستم توپ زیر پای مدیران ترسو...آنانی که رسم بازی جوانمردانه را رعایت نمی کنند و با تکل از پشت «تکذیب»، کارآمدی ات را به چالش می کشند و به جای پذیرش کارت زرد گاف های مدیریتی خود، کارت قرمز «توهین» را به تو نشان می دهند.
با تو صحبت می کنم دونده بی نظیر...تو که ناگزیری برای مجبور ساختن مدیران بدقلق برای پاسخ به یک پرسش مهم, دونده سرعت شوی, یا برای یک مصاحبه از روی موانع اداری جهش کنی و یا اینکه در پشت در مسئولان دائم‌الجلسه قدم برنی و رکورد دو استقامتت را مدام ارتقا دهی.
با تو دردل می کنم وزنه بردار باصلابت..تو که سال‌ها است وزنه‌های سنگین تعهد و مسئولیت را با سه چراغ سفید بالا می بری و هیچ گاه, شایستگی خود را با وسوسه دوپینگ صاحبان زر و زور زایل نمی گردانی.
جانا! بیش از این با خنده‌های عتاب‌آمیزت و نگاه‌های معنادارت تکراری بودن سخن هایم را به رخم نکش...می‌دانم تو هیچگاه نه دنبال مدال زرین ثروت بودی و نه در جست‌وجوی درجه زمردین شهرت، تنها یک گل سپاس و یا یک لبخند تحسین کام تو را شیرین می‌کند اما بگذار به رسم ادب یک گلستان تجلیل و یک نخلستان تقدیر نثار تو کنم.
دوست عزیز! در پایان تنها از تو می‌خواهم اجازه دهی تا من نیز کنار تو بایستم و با افتخار بگویم:«من نیز یک خبرنگار هستم»
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
